Uczniowie Gimnazjum Grove występujący w ‘Aladdin Jr.’ widzą cały nowy świat
Wszyscy występujący stali na scenie, uśmiechając się i machając rękoma do widowni. Widownia złożona z uczniów dopingowała i klaskała, a kiedy kurtyna zaczęła opadać, oklaski zaczęły rozbrzmiewać jeszcze głośniej. Dyrektor chóru promieniował z dumy, stojąc z przodu sceny. Gdy kurtyna całkowicie opadła i aktorzy byli już niewidoczni, nagle obsada widowiska pojawiła się znowu – podekscytowana i zachęcona wiwatami, wciąż nosząca mikrofony i wiwatująca – dołączyła do ogłuszającego hałasu.
To pierwsze na żywo wystawione przedstawienie sztuki Aladdin Jr. w Grove Junior High, w obecności widzów z szóstej klasy, odniosło niebywały sukces.
Odbyły się trzy przedstawienia tego widowiska; jedno, poranne przedstawienie dla uczniów klas szóstych z Grove JHS, odbyło się w środę, 10 maja, następne dwa, wieczorne pokazy dla publiczności, odbyły się w dniu 11 maja i – całkowicie wyprzedane przedstawienie – 12 maja.
John Harrington, dyrektor gimnazjum Grove, skomentował to tak: “Zawsze jestem zdumiony, widząc tyle talentów wśród naszych uczniów, a tego uczucia doznałem szczególnie mocno po obejrzeniu wspaniałego przedstawienia Aladdin Jr.”.
Przedstawienie było kulminacją miesięcy ciężkiej pracy, obejmującej długie próby, odbywające się prawie każdego dnia, powtarzanie, pracowity tydzień przed występami i wiele dni prób w kostiumach.
W spektaklu brało udział sześćdziesięciu sześciu uczniów, do tego pięciu uczniów obsługujących scenę, a wszyscy współpracowali bardzo ciężko podczas zajęć, także potem, ćwicząc role.
Ukochana historia, wzięta z animowanego filmu Disney’a z 1992 roku, opowiada o młodym człowieku o imieniu Aladdin, który mieszka na ulicy, przez którą – incognito – przechodzi księżniczka, a w której on zakochuje się bez pamięci. Po serii wielu niebezpiecznych przygód, Aladdin znajduje lampę z dżinem w środku, oferującym Aladdinowi trzy życzenia, które może spełnić, a których Aladdin użyje, by zdobyć księżniczkę, i dlatego – uwalnia dżina, który staje się jego przyjacielem. Historia ta zawiera wiele motywów treściowych, które przemawiają do uczniów gimnazjalnych, szczególnie tych mówiących o potrzebie wolności dokonywania własnych wyborów życiowych i odgrywaniu określonych ról społecznych.
Heather Wietricki, dyrektor chóru gimnazjum Grove, powiedziała, że zdecydowała się na zaprezentowanie Aladdina Jr. po zobaczeniu z uczniami tego przedstawienia na wiosnę na chicagowskim Broadway’u. Każdego roku Pani Wietricki zabiera uczniów na wycieczkę do Chicago po to, by zobaczyli profesjonalny występ. “Pomyślałam, jak fajnie będzie zobaczyć przedstawienie wykonane przez profesjonalistów, aby kilka miesięcy później dodać ten tytuł do naszego repertuaru” – powiedziała. Uczniom spodobał się spektakl i mogli wykorzystać to, co zobaczyli, w swoim przedstawieniu”.
Pani Wietricki powiedziała, że nawet gdy czasami na początku pracy nad projektem trudno jest przekonać uczniów, aby poświęcali mu wiele czasu i energii, podczas przedstawienia zawsze jest ciekawe patrzeć, jak zmienia się ich podejście do zadania podczas całego okresu przygotowań. Pani Wietricki dyskutowała z uczniami na temat sztuki, tego, co powinno być ulepszone i jak zbudować jeden spójny występ, i była bardzo dumna z uczniów, gdy zaczynali stosować rady w czasie następnych prób i występów. “Widziałam uczniów, którzy zyskiwali większe poczucie pewności siebie, poznali nowych kolegów, z którymi nigdy przedtem nie rozmawiali, próbowali wciąż czegoś nowego, aby zobaczyć, czy będzie się to im podobać, czy nie” – powiedziała. “Uczniowie pracowali bardzo ciężko poza klasą, współpracując ze sobą nawet wtedy, gdy nie zawsze zgadzali się ze sobą, postanawiając, że zostaną w tym projekcie do samego końca i zrobią coś, czego nigdy przedtem nie robili”.
Zapytana o momenty, które zapadły jej w pamięć, Pani Wietricki powiedziała, że była to sytuacja, jaka miała miejsce podczas pierwszego przedstawienia, przygotowanego przez szóstoklasistów w Grove. Podczas sceny, kiedy Aladdin (grany przez ucznia klasy szóstej) spaceruje po scenie jako “Książę Ali” i macha rękami do publiczności, Pani Wietricki usłyszała za sobą jakieś poruszenie, i odgłosy, dochodzące coraz mocniej i mocniej. “Odwróciłam się, aby zobaczyć, co się dzieje, a tu, ku mojemu zdziwieniu, większość uczniów klasy szóstej powiewała rękami i kibicowała Alemu” – powiedziała. “Reakcje podobne do tej nie zawsze się zdarzają, więc byłam bardzo poruszona i szczęśliwa, że Aladdin doświadczył tej wspaniałą chwili wspólnie ze swoimi kolegami z klasy”.
Był to więc ten rodzaj magii, z którego nawet dżin byłby dumny.
